martes, 5 de enero de 2010

ERES

Eres pájaro y nube y tormenta de verano.
Eres ojos-hogueras y mariposas-manos.
Lunar de azabache en torno al cual todo gira.
Eres esos instantes felices de la vida.
Eres serpiente azul que dibuja tus senos.
Intrépida amazona del corcel del deseo.
Tú.

MENTRAS IMOS ANDANDO

Mentras imos andando
o tempo cheira a fume e a estación ferroviaria.

Mentras imos andando
os recordos se perden na paisaxe inconcreta.

Mentras imos andando
O vento trae recordos dun tempo de tebras.

Mentras imos andando
as pegadas da morte agóchanse no escuro.

Mentras imos andando
onte, mañán e hoxe consúmense no lume,
no lume infernal das nosas gorxas
mentras imos andando.

Diálogo de besugos cabreados.

-Hola
-Adiós
-¿Te vas?
-No, te vas tú.